بررسی ابعاد فرسودگی شغلی در زنان شاغل (مورد مطالعه: زنان شاغل در جهاد دانشگاهی واحد علوم پزشکی تهران)

یکی از ابعادی که کم و کیف ارائه ی خدمات توسط نیروی کار سازمان را تحت تاثیر قرار می دهد، سندرم فرسودگی شغلی کارکنان است. از نظر بسیاری از پژوهشگران فرسودگی شغلی مسئله ی مهم برای کارمندان است و کارمندان به عنوان قشری مستعد برای این سندرم شناخته شده اند. لذا این مطالعه در نظر دارد تا به بررسی ابعاد فرسودگی شغلی در زنان شاغل بپردازد.
مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی است که بر روی زنان کارمند شاغل در جهاد دانشگاهی واحد علوم پزشکی تهران در سال 1395 انجام شد. جامعه آماری مورد پژوهش، زنان کارمند در جهاد دانشگاهی واحد دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشند که تعداد آنها 55 نفر بود. معیارهای ورود به مطالعه، کارمندان خانم شاغل در جهاد دانشگاهی واحد دانشگاه علوم پزشکی تهران بود. در این مطالعه از پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش استفاده شد. پس از جمع آوری داده ها توسط پرسشگر، داده ها در نرم افزار SPSS 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
در این پژوهش جامعه آماری زنان شاغل می باشند، از تعداد نمونه اندازه گیری شده، 27 نفر متاهل و 27 نفر مجرد بودند، از نظر میزان تحصیلات اکثریت (40 نفر) دارای مدرک کارشناسی و بالاتر بودند، بیشترین سن پرسنل مربوط به 31 تا 40 سال بود، بیشترین سابقه کاری مربوط به 1 تا 10 سال بود. بیشترین دفعات فرسودگی شغلی در سطح بالا در بعد زوال عملکرد شخصی با 45.4 درصد بود. بیشترین شدت فرسودگی شغلی در سطح بالا در بعد زوال عملکرد شخصی 47.2 درصد بود.
تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش بر اساس اهداف پژوهش حاکی از آن است که از لحاظ دفعات و شدت فرسودگی شغلی در بعد زوال عملکرد شخصی بیشتر نمونه ها در سطح بالایی قرار داشتند. شیوع قابل توجه فرسودگی شغلی در بعد زوال عملکرد شخصی نیازمند توجه خاص و مداخلات ویژه می باشد، که از این مداخلات می توان مداخلات سازمانی را نام برد مانند ترغیب کار گروهی، شرکت دادن پرسنل در تصمیم گیری ها و حمایت شغلی.