توانمندسازی اعضای هیات علمی در نظام آموزش پزشکی

توانمندسازی اعضای هیئت علمی در عصر حاضر و با توجه به پیشرفت های اخیر در حوزه های مختلف علوم از اهمیت بسزایی در نظام آموزش پزشکی برخوردار است. این موضوع تا آن حد اهمیت دارد که در کشورهای مختلف برنامه ریزی های گوناگونی در این بخش انجام گرفته است. این تحقیق با رویکردی مروری و تحلیل محتوا استقرایی سعی در شناخت جنبه های مختلف توانمندسازی اعضای هیئت علمی در نظام آموزش پزشکی در ایران و سطح جهانی دارد.
در این مطالعه مروری با استفاده از کلمات کلیدی توانمندسازی، آموزش پزشکی، دانشگاه های علوم پزشکی و معادل انگلیسی آن ها، مطالعات مرتبط از سال 2000 تا 2014 در پایگاه های،Academic medicine، Medical education، Scopus Google scholar، PubMed، مجله آموزش در علوم پزشکی و... مورد جستجو قرار گرفتند. نهایتا برای تحلیل جنبه های مختلف برنامه های توانمندسازی، مقالات مرتبط، مطالعه و جنبه های مختلف برنامه ها، موردبررسی قرار گرفتند.
بر اساس نتایج حاصل از جستجو، مطالب در چهار دسته زیر دسته بندی شدند: 1-تحلیل محتوای برنامه های توانمندسازی 2-روش های آموزشی به کاررفته در برنامه های توانمندسازی 3-نوع مداخلات به کاررفته در برنامه های توانمندسازی 4- پیامدهای برنامه های توانمندسازی که به نظر می رسد فرمت این دو مقاله برای نوشتن این مقاله فرمت و قالب پذیرفته شده ای بود
ارتقای برنامه های توانمندسازی در حوزه آموزش پزشکی، نیاز به استفاده از محتواهای گوناگون برای پیاده سازی، استفاده از روش های مطالعاتی ترکیبی و منابع اطلاعاتی چندگانه و سطح بالا دارد. به هرحال اگر ما اطمینان داریم که برنامه های توانمندسازی، سبب ارتقای مهارت ها و صلاحیت های مختلف حرفه ای اعضای هیئت علمی می گردد، استفاده از روش های نظام مند برنامه ریزی تا ارزیابی نتایج برنامه ها می تواند سبب بهبود برنامه های توانمندسازی گردد. در نتیجه اعضای هیئت علمی و افراد دخیل در برنامه های توانمندسازی باید نسبت به ضعف های ذاتی برنامه های سنتی توانمندسازی آگاه گردند و درعین حال باید توجه داشت که توانمندسازی اعضای هیئت علمی، فرآیندی پیچیده و دارای ساختاری درهم تنیده می باشد.