اثر تجویز خوراکی شیر گاوهای آبستن بر اسپرماتوژنز موشهای صحرایی نر

امروزه ناباروری یکی از مشکلات بزرگ جوامع بشری می باشد.
بررسی اثرات تجویز خوراکی شیر مخلوط گاوداری و شیر گاوهای آبستن سنگین بر اسپرماتوژنز موش های صحرایی نر.
موش های گروه اول از روز 1 بارداری تا پایان شیردهی و سپس فرزندان نرآن ها تا بلوغ با شیر گاوهای آبستن سنگین گاواژ شدند. موش های گروه دوم از روز 12 بارداری تا 15 روز بعد از زایمان با شیر گاوهای آبستن سنگین گاواژ شدند. موش های گروه سوم از روز 1 بارداری تا پایان شیردهی و سپس فرزندان نرآن ها تا بلوغ با شیر مخلوط گاوداری گاواژ شدند. موش های گروه چهارم از روز 12 بارداری تا 15 روز بعد از زایمان با شیر مخلوط گاوداری گاواژ شدند. موش های گروه شاهد در کل دوره پژوهش فقط با غذای مخصوص موش های صحرایی تغذیه شدند و در پایان توانایی زنده ماندن، انواع حرکت (پیشرونده، درجا و عدم تحرک) و شمار اسپرم ها و همچنین میزان تستوسترون خون موش ها بررسی گردید.
تجویز هر دو نوع شیر تاثیری بر حرکات درجا و همچنین توانایی زنده ماندن اسپرم های گروه های آزمایشی نداشت اما توانست سبب افزایش معنی دار عدم تحرک اسپرم ها و همچنین کاهش معنی دار شمار اسپرم گروه های آزمایشی گردد همینطور میزان تستوسترون خون گروه های آزمایشی نسبت به گروه شاهد کاهش معنی دار یافت.
نتیجه گیری نهایی: به طور کل مشخص گردید مصرف شیر گاوهای آبستن سنگین و یا شیر مخلوط گاوداری که دارای استروژن بالایی باشد می تواند سبب تغییر برخی از ویژگی های اسپرم که در باروری جنس نر دخیل اند گردند.