بررسی اثر سطوح مختلف پروبیوتیک لاکتوباسیلوس کازئی (Lactobacillus casei) بر عملکرد رشد و فعالیت آنزیمهای گوارشی ماهی شیربت (Barbus grypus)

باکتری های اسید لاکتیک، متداول ترین نوع باکتری هایی هستند که به عنوان پروبیوتیک در آبزی پروری استفاده می شوند.
در این مطالعه اثرات سطوح مختلف باکتری پروبیوتیکی لاکتوباسیلوس کازئی بر عملکرد رشد و فعالیت آنزیم های گوارشی بچه ماهیان شیربت ارزیابی شد.
تعداد 480 قطعه بچه ماهی شیربت با وزن حدود 40 گرم به چهار تیمار (در سه تکرار) به صورت تصادفی تقسیم گردیدند. تیمار A، B و C به ترتیب با جیره غذایی حاوی، 1-CFU g 106×5 ، 1-CFU g 107×5 ،1-CFU g 108×5 به مدت 60 روز غذادهی شدند. گروه شاهد با جیره فاقد باکتری تغذیه گردید. پس از اتمام دوره، تیمارها به مدت 15 روز با غذای فاقد پروبیوتیک غذادهی گردیدند. شاخص های رشد و آنزیم های گوارشی در روزهای صفر، 30، 60، 75 مورد بررسی قرار گرفتند.
ضریب رشد ویژه، میزان رشد روزانه و میزان رشد نسبی، در غلظت B پس از 30 روز از شروع آزمایش، بهبود قابل توجهی پیدا کردند که با گروه کنترل اختلاف معنی داری داشت (0.05). فعالیت آنزیم کیموترپسین در تیمار B پس از 30 روز و همچنین فعالیت آنزیم تریپسین در تیمار C پس از 30 و 60 روز، افزایش معنی داری را نسبت به گروه شاهد نشان داد (0.05>p). در بقیه مراحل نمونه گیری و سایر آنزیم ها تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (0.05>p).
نتیجه گیری نهایی: نتایج نشان داد که میزان 107× 5 کلنی در گرم پروبیوتیک لاکتوباسیلوس کازئی در هر گرم خوراک برای دوره 30 روزه و میزان 108×5 کلنی در گرم آن برای دوره 60 روزه پرورش بهترین غلظت محسوب می شوند.