بررسی ویژگی های روان سنجی سیاهه خودتنظیمی نوجوانی در دانش آموزان دختر دبیرستانی

هدف پژوهش حاضر شناسایی ویژگی های روان سنجی سیاهه خودتنظیمی نوجوانی (IRSA) در دانش آموزان دختر ایرانی بوده است. این ابزار نظریه محور است که دو جنبه زمانی خودتنظیمی (خودتنظیمی در کوتاه مدت و بلندمدت) را مورد ارزیابی قرار می دهد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه بود، که در سال تحصیلی 49-3931 در دبیرستان های شهر شاهین شهر (اصفهان) مشغول به تحصیل بودند. 633 دانش آموز مقطع متوسطه با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند و از ایشان خواسته شد پرسش نامه های خودگزارشی را که متمرکز بر خودتنظیمی ارادی (شامل سیاهه خودتنظیمی نوجوانی و الگوی انتخاب، بهینه سازی و جبران) و سازگاری روان شناختی (شامل سیاهه سازگاری برای دانش آموزان دبیرستانی) بودند را کامل کنند. نتایج اجرای تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که الگوی دو عاملی خودتنظیمی کوتاه مدت و بلندمدت از برازش مناسبی برخوردار است. روایی سازه، ملاکی و افزایشی سیاهه خودتنظیمی مورد تایید قرار گرفت. ضریب اعتبار برای خودتنظیمی کوتاه مدت و برای خودتنظیمی بلندمدت 08/0=α برآورد گردید که رضایت بخش بود. در نهایت، نتایج نشان داد که سیاهه خودتنظیمی نوجوانی ابزاری معتبر برای ارزیابی و سنجش ابعاد خودتنظیمی ارادی در دوره نوجوانی است.