بررسی مقایسه ای دوروش لوله گذاری تراکئال با استفاده ازگلایدوسکوپ وماسک حنجره برمیزان موفقیت و سرعت انتوباسیون توسط افراد غیر ماهر

انتوباسیون تراکئال همچنان به عنوان روش ارجح جهت اطمینان از باز نگه داشتن راه های هوایی طی ایجاد تهویه مکانیکی مطرح می باشد. از میان روش های مختلف، روش استاندارد لارنگوسکوپی مستقیم عموما توسط افراد غیر ماهر و یا پرسنلی که به صورت محدود و به ندرت اقدام به انتوباسیون می نمایند استفاده می گردد که خطر شکست آن بالا می باشد. در نتیجه این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای نتایج لوله گذاری تراکئال با استفاده ازگلایدوسکوپ و ماسک حنجره توسط افراد غیرماهرانجام گردید. نفر ازکارآموزان و کارورزان رشته های اتاق عمل، بیهوشی و پزشکی 31
این مطالعه توصیفی تحلیلی و آینده نگر بود که بر روی انجام پذیرفت. هر کدام از شرکت کنندگان دو بیمار را به صورت تصادفی به دو روش گلایدوسکوپ و ماسک حنجره اینتوبه کرده و نتایج توسط نوبت برای هر فرد و با محدودیت زمانی 1 مجری به عنوان مشاهده گر ثبت گردید. تعداد دفعات مجاز جهت اقدام به انتوباسیون حداکثر حداکثر نود ثانیه بوده و در صورتی که فرد در هر کدام از این دو بازه نتواند نسبت به لوله گذاری اقدام نماید و یا در اثر یکی از موارد توقف فرایند لوله گذاری، ادامه انتوباسیون توسط متخصص بیهوشی انجام گردید و به عنوان لوله گذاری ناموفق برای فرد در نظر گرفته می شود. درصد بوده 96/8 درصد و 90/3
فراوانی نسبی موفقیت در انتوباسیون تراکیال در گروه گلایدوسکوپ و ماسک حنجره به ترتیب ). میانگین زمان انتوباسیون تراکیال در گروه گلایدوسکوپ و ماسک p=0/325است که این اختلاف مشاهده شده از نظر آماری معنادار نبود ( .)p=0/000 ثانیه می باشد که این اختلاف مشاهده شده از نظر آماری معنادار بوده است ( 25/29±3/90 ثانیه و 25/48±90/4حنجره به ترتیب
در مجموع نتایج این مطالعه حکایت از میزان بیشتر موفقیت و همچنین سرعت عمل بیشتر استفاده از ماسک و حنجره می باشد. با توجه به هزینه کمتر و امکان استفاده از این روش در فرایندهای قبل از بیمارستانی محققین توصیه می نمایند که توجه بیشتری در خصوص آموزش و فراهم آوردن امکانات ماسک حنجره انجام پذیرد.