کاربرد پلی سولفات آلومینیوم در تصفیه آب و مقایسه آن با سایر مواد منعقد کننده ما

با توجه به اهمیت آب در زندگی و همچنین مسائل محیط زیستی، تصفیه آن از اهمیت خاصی برخوردار میباشد. به طور کلی در تصفیه آب و فاضلاب از روش های مختلفی از جمله ته نشینی و فیلتراسیون و روش های بیولوژیکی استفاده میشود. یکی از مهمترین روش های تصفیه آب و فاضلاب، منعقدسازی مواد زائد موجود در آب به وسیله منعقد کننده ها میباشد. عموما عمل رسوب دهی توسط نیروی جاذبه انجام میشود. منتها در این میان میتوان از روش هایی (افزودن مواد منعقد کننده) برای افزایش سرعت رسوب دهی استفاده کرد. مواد منعقد کننده دارای انواع مختلفی میباشند که عبارتند از: منعقد کننده های غیر آلی (معدنی)، منعقد کننده های آلی سنتزی، منعقد کننده های طبیعی. در این پژوهش از منعقد کننده های معدنی همچون پلی کلرور آلومینیوم و پلی کلرور سولفات آلومینیوم و کلرور آهن و سولفات آلومینیوم استفاده شده است. پلی کلرور سولفات آلومینیوم در مقایسه با دیگر تصفیه کننده های غیر آلی دارای ویژگی هایی همچون میزان مصرف کمتر، تولید لجن کمتر، ته نشینی سریع میباشد. به خاطر همین در این تحقیق روش ساخت ماده مذکور بحث شده و همچنین میزان رسوب دهی منعقد کننده های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل نشان میدهد که با در نظر گرفتن زمان ثابت ته نشینی (90 دقیقه)، میزان رسوب دهی بر اساس افزایش غلظت مواد منعقد کننده تا یک میزان حدی افزایش می یابد. همچنین در غلظت ثابت مواد منعقد کننده میزان رسوب دهی پلی کلرور سولفات آلومینیوم بیشتر از سایر مواد میباشد.