تاثیر یک دوره تمرین ورزشی مقاومتی با شدت بالا بر سطوح اینترلوکین- 10، Tumor necrosis factor-alpha (TNF-α) و Brain-derived neurotrophic factor (BDNF) در مغز رت های Lewis مبتلا به آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی

Multiple sclerosis (MS)، بیماری التهابی دمیلینه کننده ی مزمن Central nervous system (CNS) است. واکنش التهابی با تنظیم افزایشی انواعی از سیتوکاین ها در ضایعات MS همبستگی دارد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر برنامه ی ورزشی مقاومتی با شدت بالا در پیش گیری از بیماری آنسفالومیلیت خود ایمنی (Experimental autoimmune encephalomyelitis یا EAE) (مدلی برای مطالعه ی MS) بود.
تمرینات مقاومتی به مدت 6 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. شروع برنامه ی تمرینی با بار معادل 50 درصد وزن بدن رت بود. حیوانات در دو جلسه ی اول، 10-8 تکرار (بالا رفتن از نردبان) را با فواصل استراحت 2 دقیقه ای انجام دادند. رت ها با نخاع خوکچه ی هندی و Complete Freund''s adjuvant ایمونیزه شدند. روند بیماری و تغییرات وزن رت ها روزانه مورد ارزیابی قرار گرفت. مدل آنسفالومیلیت خود ایمنی در انتهای هفته ی ششم تمرینات القا شد.
تمرین مقاومتی در رت های ماده ی نژاد Lewis مبتلا به آنسفالومیلیت خود ایمنی، منجر به کاهش معنی دار Tumor necrosis factor alpha (TNF-α) (001/0 = P) و افزایش معنی دار اینترلوکین- 10 (Interleukin-10 یا IL-10) (001/0 = P) شد، اما تغییر معنی داری در عامل مشتق شده از مغز (Brain-derived neurotrophic factor یا BDNF) ایجاد نکرد (055/0 = P). همچنین، علایم بالینی در رت های تمرین کرده با تاخیر ظاهر شد.
با توجه به نتایج، به نظر می رسد تمرینات مقاومتی با مدت و شدت لازم موجب تاخیر در بروز و کاهش شدت علایم بالینی، عدم تغییر BDNF، کاهش TNF-α و افزایش IL-10 در رت های Lewis مبتلا به آنسفالومیلیت خود ایمنی می شود.