اصلاح سطح نانوذرات SiO2 و TiO2 و کاربرد آن در تغییر ترشوندگی سنگ مخزن نفت دوست

بسیاری از بزرگ ترین میادین نفتی دنیا کربناته هستند که اکثر آنها به طور طبیعی نفت دوست می باشند. روش های متداول ازدیاد برداشت نفت در این مخازن بازده کمتر از 10 درصدی دارد. بنابراین ازدیاد برداشت ازآنها نیازمند توسعه ی فن آوری های جدید است؛ یکی از روش های جدید بهبود و افزایش ازدیاد برداشت از مخازن استفاده از نانوذرات جهت تغییر ترشوندگی سنگ از نفت دوست به آب دوست است که سبب تسهیل فرآیند جداسازی سیال هیدروکربنی از سنگ مخزن شده و تولید را افزایش می دهد. این پژوهش اثر نانوذرات TiO2 و SiO2 اصلاح شده بر تغییر ترشوندگی سنگ مخزن کربناته را بررسی می کند. برای این منظور در ابتدا نانوذرات اکسید تیتانیوم و سیلیکا به روش سل ژل سنتز شده و برای بهبود خواص آب دوستی آنها از اتصال عاملی و سرمایش بعد از اتمام هیدرولیز استفاده شده است. ساختار نانوذرات سنتز شده با استفاده از میکروسکوپ الکترون روبشی2 (SEM) بررسی گردیده است. نانوذرات TiO2 و SiO2 سنتز شده به ترتیب قطرهای 35 و 20 نانومتر دارند. سپس با استفاده از این نانوذرات نانوسیالاتی با غلظت های مختلف تهیه شده اند و زاویه ی تماس قطره ی نرمال هپتان با سنگ در حضور آب قبل و بعد از قراردادن سنگ ها در نانوسیال اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که در ابتدا زاویه ی تماس نرمال هپتان با سنگ صفر درجه است و پس از قراردادن سنگ در نانوسیال SiO2 اصلاح شده با غلظت های 033/0، 07/0 و 33/0، زاویه ی تماس به ترتیب تا ̊123، ̊125و ̊155 تغییر کرده و پس از قراردادن سنگ در نانوسیال TiO2 اصلاح شده با غلظت های مشابه زاویه ی تماس به ترتیب تا ̊151، ̊135 و ̊115 تغییر کرده است؛ بنابراین نانوذرات مذکور توانایی تغییر ترشوندگی سنگ کربناته از حالت نفت دوست به آب دوست را دارند و می توانند جهت ازدیاد برداشت نفت به کار روند.