سختی نسبی قاب فولادی دارای مهاربندی برون محور با دو پیوند قائم

مهمترین ویژگی های قاب های ساختمانی را می توان در سختی، مقاومت و شکل پذیری آنها خلاصه کرد. قاب های خمشی دارای شکل پذیری خوبی می باشند، ولی سختی آنها اندک بوده و دلیل اصلی استفاده از سیستم های مهار جانبی در سازه ها، سختی قابل ملاحظه آنها می باشد. یک گروه از مهاربندها که علاوه بر سختی مناسب، شکل پذیری خوبی نیز دارند مهاربندهای برون محور هستند. سختی شکل های متعارف این دسته از مهاربندها قبلا محاسبه شده است. در این تحقیق سختی نسبی سیستم مهاربندی برون محور با دو پیوند قائم (EBF-DVL)، به روش تحلیلی محاسبه می شود. مهاربند EBF-DVL دارای دو پیوند قائم موازی است که از پایین به یک پیوند افقی و از بالا به زیر تیر سقف جوش داده می-شوند. برای فراهم کردن معادلات مورد نیاز در محاسبه سختی نسبی، از معادلات شیب-افت همراه با لحاظ کردن اثر تغییر شکل های برشی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که این نوع مهاربند از سختی نسبی زیادی برخوردار است، به گونه ای که با انتخاب ابعاد مناسب پیوندها می توان حتی به سختی بیشتری نسبت به مهاربندهای واگرای با پیوند افقی در بین دو بادبند نیز رسید. هر چند که افزایش هر یک از پارامترهای ممان اینرسی و یا سطح مقطع برشی پیوندهای قائم موجب افزایش سختی می شود، اما می توان گفت که بازه موثر افزایش ممان اینرسی پیوندهای قائم تا حدود 50 درصد ممان اینرسی ستون می باشد و بازه موثر افزایش سطح مقطع برشی آن تا حدود 60 درصد سطح مقطع برشی تیر می باشد.