نقش الگوی اتصال مرکز ناحیه ها بر نتایج تخصیص ترافیک

در ادبیات برنامه ریزی حمل ونقل جهت برقراری ارتباط بین جانب عرضه (شامل شبکه معابر) و جانب تقاضا (شامل ناحیه های ترافیکی)، نیاز به تعریف مرکز ناحیه و کمان اتصال است. انتخاب مرکز ناحیه و کمان های اتصال معمولا بر اساس تجربه، قضاوت کارشناسی و شناخت محقق از شبکه حمل ونقل صورت می گیرد، که با وجود اهمیت بسیار، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف اصلی مقاله حاضر، تحلیل کمی نقش الگوی اتصال ها بر نتایج تخصیص ترافیک استاتیک است. با استفاده از روش تخصیص تعادل کاربر، سناریوهای مختلف اتصال، از تنها یک اتصال برای هر ناحیه تا تمام اتصال های ممکن، مورد بررسی و ارزیابی قرار می گیرد. جهت پیاده سازی این مفاهیم به شکل کمی، از مدل شبکه معابر شهر قزوین با 113 ناحیه ترافیکی و حدود 400 هزار نفر جمعیت، به عنوان مطالعه موردی، استفاده می شود. نتایج اجرای شش سناریوی مختلف، به عنوان نمونه، نشان می دهد که تغییر نحوه و تعداد اتصال ها می تواند تا 10 درصد بر متوسط حجم تردد در معابر و تا 20 درصد بر کل مسافت پیموده شده و زمان صرف شده در شبکه تاثیر داشته باشد؛ همچنین تعدد سناریوهای ممکن و تنوع معیارهای ارزیابی، که باعث دشواری ایجاد الگوی اتصال بهینه می شود، بر نقش این عناصر مجازی در فرآیند تخصیص تاکید دارد.