سیر تدریجی آموزش پلیس و نتایج آن در دوره پهلوی اول (1299-1320 ه.ش.)

با آغاز دولت پهلوی اول دوره جدیدی از تاریخ ایران آغاز شد که نوسازی و اصلاح نظام دیوان سالاری گذشته و به ویژه تحول، تغییر و سازمان دهی جدید تشکیلات پلیسی و آموزش آن، از مشخصات بارز آن بود. بر این اساس توصیف و تحلیل آموزش نیروهای پلیس (نظمیه) و نتایج آن، در دوره پهلوی اول، با استفاده از روش کیفی- تاریخی و با استناد به منابع اسنادی و کتابخانه ای، هدف اصلی این مقاله می باشد. یافته های پژوهش بر آن است که در دوره پهلوی اول، اعزام محصلان نظامی به خارج از کشور، تاسیس آموزشگاه های پلیس و مدارس نظامی به نحو جدی ضرورت های وجودی خویش را نشان می دهد. با این اوصاف، نگرش رضاشاه بر شیوه نظامی او که مبتنی بر آموزش های قزاقی و عدم اعتماد به افسران جوان و وابستگی و اتکا فراوان به نیروهای قدیمی قزاق بود، باعث عدم اثربخشی این آموزش ها در ماموریت های پلیسی شد. به عبارت دیگر وضعیت تامین امنیت اجتماعی جامعه به جای اینکه بر اساس شیوه های مبتنی بر آموزش های علمی و نوین پلیسی باشد، بالعکس انعکاسی از دیدگاه های سنتی فرماندهان تحت امر رضاشاه بود.