بررسی عوارض و مرگ ومیر نوزادان دچار سندرم دیسترس تنفسی تحت درمان با سورفاکتانت در دو روش تزریق با ونتیلاتور و تزریق با تهویه دستی دربیمارستان بعثت سنندج طی سالهای 1391 تا 1392

دیسترس تنفسی نوزاد، از علت های اصلی مرگ و میر نوزادان نارس به شمار می رود. یکی از درمان های استاندارد آن سورفاکتانت می باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه مرگ و میر و عوارض درمان با سورفکتانت در دو روش تزریق با تهویه مکانیکی و تزریق با تهویه دستی در نوزادان نارس بستری در بخش NICU بیمارستان بعثت سنندج انجام شده است.
در این مطالعه کوهورت گذشته نگر، 160 نوزاد مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی مورد مطالعه قرار گرفتند. در 2/53 درصد (85 نفر) از نوزادان تزریق سورفاکتانت با ونتیلاتور و در 8/46 درصد (75 نفر) از آن ها تزریق با تهویه دستی انجام شده بود. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار آماری STATA 11 و آمار توصیفی و آزمون های آماری کای دو و تی تست استفاده شد.
از مجموع 160 نوزاد، 116 نفر (69%) دختر و 52 نفر (31%) پسر بودند. میانگین مدت زمان استفاده از ونتیلاتور (024/0p=) و همچنین میانگین مدت زمان نیاز به اکسیژن (018/0p=) در دو گروه تفاوت آماری معنی داری داشت. بروز پنوموتوراکس، بروز دیسپلازی برونکوپولمونر (Bronchopulmonar Dysplasia-BPD) و بروز مرگ و میر در دو گروه متفاوت بود ولی این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود.
نتایج نشان داد مدت زمان نیاز به تهویه مکانیکی در روش تزریق سورفاکتانت با کمک ونتیلاتور کمتر از روش تهویه دستی می باشد. با توجه به میزان عوارض کمتر این روش تزریق به عنوان روش کم عارضه تری نسبت به تزریق با تهویه دستی می باشد.