تاثیر تنش خشکی پس از گلدهی بر سرعت فتوسنتز و محتوای کلروفیل ژنوتیپ های گندم

تنش آب از تنش های عمده غیر زنده کشاورزی در سراسر جهان است. به منظور ارزیابی واکنش های فتوسنتزی و عملکرد دانه 25 ژنوتیپ گندم در شرایط کمبود آب (پس از گلدهی) یک پژوهش دو ساله (سال های 1389 تا 1391) به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. حساس ترین عامل تبادل گازی به تنش کم آبی، هدایت روزنه ای بود (62 درصد کاهش) و به دنبال آن فتوسنتز خالص با 42 درصد کاهش قرار داشت. همچنین کمبود آب عملکرد دانه را 45 درصد کاهش داد. فتوسنتز خالص و هدایت روزنه ای با عملکرد دانه همبستگی معنی دار داشتند. محتوای کلروفیل زیادتر با فتوسنتز خالص بیشتر در شرایط کمبود آب همراه بود. دوام بیشتر سطح سبز برگ ها با عملکرد دانه بیشتر مرتبط بود. ژنوتیپ هایی که فتوسنتز خالص و هدایت روزنه ای بیشتری داشتند، از عملکرد دانه بیشتری برخوردار بودند (رقم های زرین و دریا). بنابراین فتوسنتز خالص و هدایت روزنه ای به عنوان شاخص های مناسب برای انتخاب ژنوتیپ های برتر در شرایط تنش کمبود آب در انتهای فصل شناخته شدند.