بررسی میزان فلزات سنگین سرب، کادمیوم و نیکل در برنج ایرانی و وارداتی مصرفی شهر تهران

برنج از پرمصرف ترین غلات ایران به شمار می آید. با توجه به افزایش متوسط مصرف سرانه برنج در ایران، واردات این محصول بیش از پیش افزایش یافته است. آلودگی برنج به فلزات سنگین و ورود آن به زنجیره غذایی می تواند اثرات مخربی بر سلامت انسان به همراه داشته باشد؛ بنابراین تعیین میزان فلزات سنگین در برنج وارداتی و ایرانی و مقایسه با استانداردهای ملی و بین المللی حائز اهمیت می باشد. هدف از این پژوهش بررسی فلزات سنگین سرب، نیکل و کادمیوم در برنج های وارداتی هندی، تایلندی و پاکستانی در قیاس با برنج ایرانی می باشد.
نمونه های برنج (450 نمونه) شامل ده نشان تجاری هندی، پنج نشان تجاری ایرانی (طارم، صدری، هاشمی)، سه و دو نشان تجاری تایلندی، پاکستانی و در سه ماه متوالی از سطح بازار شهر تهران جمع آوری شد. سنجش فلزات سنگین با استفاده از روش هضم مرطوب و دستگاه طیف سنجی جذب اتمی شعله بر مبنای روش استاندارد بین المللی AOAC صورت گرفت.
میانگین میزان کادمیوم در برنج های وارداتی بیش از حد مجاز استاندارد ملی بود و به طور معنی داری بیش از برنج ایرانی (mgkg-1003/0±010/0) می باشد (05/0P<).سرب در نمونه های برنج هندی (mg kg-1237/0±297/1) بیش از سایر نمونه های برنج مورد مطالعه بود و بیش از حد مجاز استاندارد ملی و بین المللی تعیین گردید (05/0P<). نمونه های برنج از نظر میزان نیکل در حد استاندارد می باشند. بین میزان نیکل در نمونه های برنج مورد بررسی اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0 (P≥. مقادیر مجاز دریافتی قابل تحمل در هفته (PTWI) برای هریک از فلزات سنگین تعیین شد و با حد مجاز اعلام شده به وسیلهFAO/ WHO مورد مقایسه قرار گرفت.
میزان فلزات سنگین به ویژه سرب و کادمیوم بیش از حد مجاز تعیین شده بود. بنابراین لازم است نظارت دقیق تری از سوی سیستم های نظارتی ذیصلاح بر واردات برنج صورت پذیرد.