کالوس زایی و باززایی لاین های گندم نان از ریزنمونه های کولئوپتیلی

بهینه سازی کشت بافت در گندم برای فرآیند انتقال ژن یا کشت سوسپانسیون سلولی امری ضروری است. به منظور بهینه سازی کشت بافت، چهار لاین گندم به نام های C-D-4، C-D-6، C-D-8، C-D-9، استفاده شد. آزمایش در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. قابلیت کالوس زایی و باززایی لاین های تحت تیمارهای مختلف تنظیم کننده های رشد مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای کالوس زایی از محیط کشت ML1G1 حاوی سه سطح اکسین از نوع توفوردی ( 2، 4/2 و 3 میلی گرم در لیتر) و برای باززایی از محیط کشت MS و N6 حاوی سطوحی از هورمون های NAA، BAP و Kin استفاده شد. با توجه به معنی دار بودن اثر متقابل لاین در تیمارهای مختلف هورمونی، نتایج نشان داد که بیشترین میزان کالوس زایی مربوط به لاین C-D-9 (82%( و سطح 4/2 میلی گرم در لیتر توفوردی با میانگین (60%) بود. از نظر القاء کالوس جنین زا، محیط کشت ML1C2 که حاوی 250 میلی گرم در لیتر نیترات نقره بود، بیشترین درصد جنین زایی را در لاین های C-D-9 و C-D-8 تولید نمود. بیشترین درصد شاخه زایی 62/29% برای لاین C-D-9 در محیط کشت N6(6) حاوی mg/l IAA1 + mg/l BA1 به دست آمد.