تاثیر مکمل یاری متوالی کراتین و کافئین بر پاسخ لاکتات و هورمون های آدرنالین، کورتیزول و IGF-1 به آزمون بی هوازی در زنان جوان هندبالیست

به نظر می رسد مصرف کوتاه مدت مکمل کراتین یا کافئین موجب بهبود عملکرد بی هوازی می شود . اما مصرف متوالی این دو ماده در هاله ای از ابهام و تناقض قرار دارد. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر مکمل یاری متوالی کراتین و کافئین بر پاسخ لاکتات و هورمون های آدرنالین، کورتیزول و فاکتور رشد شبه انسولینی (IGF1) به آزمون بی هوازی در دختران جوان هندبالیست است.
روش شناسی: 30 نفر از بازیکنان باشگاهی هندبال به عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی در 4 گروه دارونما، کراتین (مصرف20 گرم کراتین در4 وعده g5 در روز به مدت 7 روز)، کافئین (مصرف حاد کپسول حاوی mg/kg6 کافئین) و کراتین-کافئین (مصرف20 گرم کراتین در4 وعده g5 در روز به مدت 7 روز و مصرف حاد کپسول حاوی mg/kg6 کافئین ) قرار گرفتند.50 دقیقه پس از دریافت کپسول (کافئین/ دارونما)، نمونه خونی به میزان ml5 از ورید بازویی آزمودنی ها برای ارزیابی سطوح خونی هورمون های مذکور گرفته شد و مقادیر به عنوان پیش آزمون ثبت گردید. سپس، آزمودنی ها پروتکل آزمون بی هوازی رست را اجرا کردند. بلافاصله پس از اتمام پروتکل مجددا خون گیری انجام شد و مقادیر پس آزمون ثبت شد.
نتایج نشان داد که غلظت پلاسمایی لاکتات خون گروه کراتین در پس آزمون نسبت به گروه دارونما بیشتر بوده است (05/0>P)، اما تفاوتی در غلظت سرمی کورتیزول بین گروه های پژوهش وجود نداشت و غلظت سرمی آدرنالین گروه کافئین در پس آزمون نسبت به گروه دارونما بیشتر و غلظت سرمی IGF-1 در پس آزمون نسبت به گروه دارونما کمتر بود. همچنین، مقادیر شاخص خستگی و حداکثر توان گروه کافئین نسبت گروه دارونما و سایرگروه ها بیشتر بود (05/0>P).
به نظر می رسد مصرف متوالی کراتین و کافئین بر پاسخ لاکتات و هورمون های منتخب آنابولیک-کاتابولیک اثر ارگوژنیک ندارد و صرفا پاسخ لاکتات گروه کراتین و تغییرات هورمونی و عملکرد بی هوازی درگروه کافئین قابل ملاحظه است.