ویژگی های دموگرافیک، آندوسکوپیک و پاتولوژیک سرطان مریل ایران

میزان بروز سرطان مری در شمال ایران بالا است از این رو بررسی همه جانبه سرطان مری در مناطق مختلف کشور می تواند اطلاعاتی را فراهم کند تا امکان برنامه ریزی مبتنی بر شواهد و بالطبع کاهش هزینه برای فرد و جامعه، اثربخشی مناسب تری را برای هر منطقه فراهم نماید.هدف از این مطالعه بررسی سرطان مری طی یک دوره 8 ساله در بابل بوده است.
این مطالعه مقطعی روی بیمارانی که طی سال های 1384تا 1392 در بیمارستان شهید بهشتی شهرستان بابل تحت آندوسکوپی فوقانی قرار گرفتند، انجام شد. اطلاعات جمعیتی، آندوسکوپی و پاتولوژی با استفاده از نرم افزار آماری SPSSV16 و آزمون هایT-Test وchi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از 8963 بیماری که آندوسکوپی شدند و اطلاعات آن ها به طور کامل ثبت شده بود، 148 مورد سرطان مری داشتند که شامل 92 (75/61 درصد) مرد و 56 (8/37 درصد) زن بودند. میانگین سنی این بیماران 6/11±71 سال با حداقل 38 سال و حداکثر 91 سال بود. 10 نفر (8/14 درصد) مبتلا به آدنوکارسینومای مری بودند و 138 نفر (2/85 درصد) اسکواموس سل کارسینوما داشتند. درگیری تومور در بخش فوقانی 6/31 درصد، در میانی 6/19 درصد و در بخش تحتانی 43درصد بوده است.
استنتاج: بر اساس نتایج به دست آمده دیسفاژی شایع ترین علامت سرطان مری و از نظر آناتومیکال، سرطان مری در قسمت تحتانی مری از شیوع بالایی برخوردار بود. جنسیت در بروز بیماری دخالتی نداشت و نسبت ابتلای مرد به زن تقریبا برابر بود. در زمینه مصرف سیگار و اپیوم با سرطان مری ارتباطی مشاهده نشد که نیازمند مطالعه ای جامع می باشد.