بررسی فراوانی کارسینوم سلول سنگفرشی دهان در مدت ده سال در استان قزوین (1392-1382)

سرطان ها گروه بزرگی از بیماری های انسانی است که با وجود وسایل تشخیصی مدرن و روش های درمانی پیشرفته میزان مرگ و میر ناشی از آن ها زیاد می باشد. با توجه به نقش عوامل محیطی و فرهنگی در شیوع سرطان دهان، انجام مطالعات اپیدمیولوژیک اهمیت می یابد.
این مطالعه با هدف تعیین فراوانی ده ساله موارد ابتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی دهان (oral squamous cell carcinoma، OSCC) در استان قزوین انجام شد.
در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، پرونده 88 بیمار مبتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی دهان که در بایگانی ثبت سرطان شبکه معاونت درمان استان قزوین در فاصله سال های 1382 تا 92 وجود داشت، بررسی گردید. اطلاعات فردی شامل سن، جنس و محل ضایعه استخراج و داده ها با آزمون های آماری کای اسکوئر، تی مستقل و دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین سنی افراد 17/7±64/3 سال گزارش شد. نسبت مرد به زن 1 به 1/37، بیش ترین محل ابتلا زبان با 39 مورد (%63/9) و کم ترین آن لب بالا با 1 مورد (%1/6) بود. اکثر بیماران در گروه سنی 70 تا 80 سالگی قرار داشتند.
الگوی کارسینوم سلول سنگفرشی دهان در مطالعه حاضر مشابه سایر مطالعه ها بود. ولی، تعداد زنان مبتلا نسبت به مردان افزایش یافته بود. همچنین میانگین سنی مبتلایان در دهه هشتم افزایش و شایع ترین محل ابتلا، زبان گزارش شد.