بررسی تاثیر حرارت ورودی بر روی مقاومت به خوردگی لایه روکشی فولاد زنگ نزن با استفاده از فرآیند جوشکاری قوس الکترود تنگستن و گاز محافظ

روکش کاری فولادها با پوششی از فولاد مقاوم به خوردگی هم از نظر اقتصادی و هم به دلیل کاهش احتمال تخریب های شدید ناشی از خوردگی، یکی از فرآیندهای مورد توجه در صنعت می باشد. روکش کاری با استفاده از جوشکاری قوس الکترود تنگستن و گاز محافظ به دلیل دارا بودن ویژگی هایی منحصر به فردی از قبیل کیفیت بالای روکش، اتصال و چسبندگی خوب روکش به فلز پایه، بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق از فولاد های زنگ نزن آستنیتی ER309L به عنوان لایه اولیه و E316L به عنوان لایه نهایی در فرآیند روکش کاری بر روی فولادGr70 -SA516 با استفاده از فرآیند جوشکاری قوسی الکترود تنگستن و گاز محافظ (GTAW) استفاده شده است. همچنین تاثیر حرارت ورودی نیز مورد بررسی قرار گرفته است. میزان فریت توسط دستگاه فریت سنج و نمودار WRC اندازه گیری شده است. مقاومت به خوردگی نمونه ها به روش پتانسیو دینامیک مورد ارزیابی قرار گرفته است. با توجه به نتایج بدست آمده مشاهده شد که با افزایش حرارت ورودی، مقاومت به خوردگی کاهش می یابد و بیشترین مقاومت به خوردگی در حرارت ورودی حداقل(j/mm5/574) مشاهده گردید.