کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در بیماران نارسایی مزمن قلبی مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی جیرفت

نارسایی مزمن قلبی یک بیماری پیشرونده و محدود کننده زندگی و از مشکلات شایع تاثیر گذار بر کیفیت زتدگی بیماران است. این مطالعه با هدف تعیین کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در بیماران نارسایی مزمن قلبی انجام شد.
این پژوهش مطالعه ای مقطعی از نوع توصیفی همبستگی است. نمونه پژوهش 100 نفر از بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی بیمارستان امام خمینی جیرفت در سال 1393 بودند. در این مطالعه برای گردآوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی مینه سوتا (Minnesota) و پرسشنامه ویژگی های فردی استفاده شد که در سه مرحله (بدو پذیرش، زمان ترخیص و یک ماه بعد از ترخیص) تکمیل شدند. نتایج به دست آمده با آزمون های پارامتریک ضریب همبستگی پیرسون، t-test، Anova و رگرسیون چند متغیره مورد بررسی قرار گرفت ودر سطح معنی داری (05/0P<)، با استفاده از SPSS نسخه 21 گردید تجزیه و تحلیل شد.
میانگین وانحراف معیار نمره کیفیت زندگی بدو پذیرش، زمان ترخیص و یک ماه بعد از ترخیص به ترتیب 08/22 ±8 7/42، 66/15 ± 96/66، 08/15 ± 4/77 بود. آزمون آماری پارامتریک در اندازه گیری های مکرر بین زمان های مختلف اندازه گیری تفاوت معنی داری را نشان داد. به این معنا که کیفیت زندگی یک ماه بعد از ترخیص به مراتب بهتر از کیفیت زندگی زمان پذیرش و زمان ترخیص بوده است. از طرفی بین کیفیت زندگی و اطلاعات فردی ارتباط معنی داری مشاهده شد.
نتیجه گیری کلی: کیفیت زندگی مبتلایان به نارسایی مزمن قلبی با عواملی چون سطح تحصیلات، سابقه بیماری، طول مدت بیماری،سن، سیگاری بودن تاهل و چاقی ارتباط دارد و سه عامل آخر در کیفیت زندگی یک ماه پس از ترخیص کلیدی تر بوده اند. بنابراین ضمن توجه به اهمیت این عوامل، آموزش و مراقبت پیگیر این بیماران مورد تاکید می باشد.