شناسایی وضعیت مبنا برای مطالعات سونوگرافیک فاشیای توراکولمبار زنان

فاشیا، بافت فیبری کلاژنی است که قسمتی از سیستم گسترده ی انتقال نیروی بدن را شکل می دهد. برای شناخت دقیق نقش این عامل غیر انقباضی و بسیار گسترده و تامین کننده ی ثبات و غنی از گیرنده های عمقی، مطالعات زیادی مورد نیاز است. مطالعاتی که به بررسی فاشیای توراکولمبار موجود زنده پرداخته اند، به طور معمول از تکنیک های سونوگرافی بهره برده اند. با توجه به تنوع وضعیت های مورد مطالعه، مطالعه ی حاضر با هدف ارایه ی وضعیتی مبنا برای انجام این مطالعات انجام شد.
53 آزمودنی سالم به صورت داوطلبانه با اعلام رضایت کتبی در این مطالعه شرکت داده شدند. سپس، با علامت گذاری 2 سانتی متری مهره ی L2-L3 و در وضعیت های دمر، نشسته و چهار دست و پا و در انتهای دم و بازدم در سمت راست و چپ ضخامت فاشیای توراکولمبار با استفاده از روش سونوگرافی ثبت شد.
یافته های سونوگرافی در دو وضعیت دمر و نشسته نشان داد که ضخامت فاشیا در انتهای دم به طور معنی داری بیشتر از انتهای بازدم بود و این رابطه در هر دو طرف راست و چپ برقرار بود، اما در وضعیت چهار دست و پا، این رابطه معکوس شد؛ به گونه ای که ضخامت بافت فاشیا در انتهای بازدم، بیشتر از انتهای دم بود. از این رو، عامل تنفس بر ضخامت فاشیا و عامل وضعیت نیز بر تغییرات ضخامت فاشیا تاثیرگذار است.
یافته ها نشان می دهد که رفتار فاشیای توراکولمبار در وضعیت های مختلف، متفاوت است. از طرفی تنفس نیز تعیین کننده ی رفتار فاشیا می باشد. از این رو، پیشنهاد می شود با اصلاح وضعیت و انجام تمرینات تنفسی، احتمال می رود در بلند مدت، تغییراتی در فاشیای توراکولمبار مشاهده گردد. همچنین، در انجام مطالعات سونوگرافیک، به طور حتمی باید به این دو عامل توجه ویژه ای شود. این مطالعه، وضعیت نشسته ی سمت راست و انتهای بازدم را به عنوان وضعیت مبنا در ارزیابی سونوگرافیک Thoracolumbar fascia (TLF) معرفی می نماید.