عملکرد خانواده و افسردگی در مراقبین خانوادگی سالمندان مبتلا به دمانس

افزایش شیوع بیماری دمانس از جمله پیامدهای دوران سالمندی است، مراقبت از این بیماران با توجه به ماهیت بیماری و وابستگی بالا منجر به مشکلات روانی مراقبان می گردد، وجود بیماری منجر به اختلال در عملکرد خانواده می گردد، از اینروسنجش عملکرد خانواده ابزار پیش بینی کننده مناسبی برای سلامت روان خانواده می باشد. ارزیابی میزان افسردگی مراقبین سالمندان مبتلا به دمانس و ارتباط آن با عملکرد خانواده هدف پژوهش حاضر بود.
دراین مطالعه همبستگی، 150 نفر از مراقبین خانوادگی سالمندان دمانس مراجعه کننده به انجمن آلزایمرایران از طریق نمونه گیری در دسترس در سال 95-1394 انتخاب و پرسشنامه افسردگی بکII و عملکرد خانواده مک مستر را تکمیل کردند.داده ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس و رگرسیون خطی چند متغیره گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
حدود22%، 21.3%و14.7% از مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به دمانس به ترتیب دارای افسردگی خفیف، متوسط و شدید بودند. عملکرد خانواده در همه ابعاد بجز حل مسئله دارای اختلال بوده و بین همه خرده مقیاس های عملکرد خانواده با افسردگی مراقبین رابطه منفی و معنی دار (0.001 P<) وجود داشت، نتایج نشان داد ابعاد نقش ها، کنترل رفتار، همراهی عاطفی، وضعیت اقتصادی و وضعیت سلامت قادر به پیش بینی واریانس افسردگی مراقبین بودند.
استنتاج: با توجه به شیوع علائم افسردگی در مراقبین خانوادگی بیماران دمانس وارتباط عملکرد خانواده با افسردگی آنان، بررسی ابعاد عملکرد خانواده می تواند بعنوان یکی از شاخص های مهم خانواده درمانی و آموزش خانواده ها باشد.