مدل سازی مطلوبیت رویشگاه پسته ارگانیک (وحشی) (Pistacia vera) با استفاده از روش آنتروپی حداکثر(MaxEnt) در منطقه جنگلی سرخس (زیر حوزه گنبدلی استان خراسان رضوی)

پسته ارگانیک (وحشی) (Pistaciavera) از گونه های پهن برگ جنگلی است. یکی از رویشگاه های مهم جنگل طبیعی این گونه پسته در دنیا، در ایران و در استان خراسان رضوی (شمال غرب و جنوب غرب شهرستان سرخس) است. این جنگل علاوه بر خصوصیات اکولوژیکی منحصر به فرد، به دلیل ارزش اقتصادی پسته‏ ارگانیک تاثیر زیادی بر زندگی مردم منطقه و کشور دارد. متاسفانه به دلیل برداشت مستمر از یک سو و گسترش خشکسالی از سوی دیگر، حیات طبیعی این گونه منحصر به فرد و تجدید و توسعه آن به مخاطره افتاده است. درک پراکنش مکانی این گونه‏ که تاثیر بسزایی در ارزیابی حفاظت منطقه‏ای و توسعه آن دارد، موجب شناخت عوامل بوم شناختی تاثیر گذار در رویشگاه آن خواهد شد. بنابراین، مدل‏سازی این پراکنش بسیار مهم است. در این مطالعه با استفاده از روش آنتروپی ‏حداکثر براساس داده های ادافیکی، اقلیمی و فیزیوگرافی در شهرستان سرخس (زیر حوزه گنبدلی) به مدل‏سازی رویشگاه این گونه پرداخته شد. نتایج آزمون جکنایف در بررسی اهمیت متغیرها نشان داد تغییر در خصوصیات خاک مانند درصد سنگ ریزه، میزان نسبت جذب سطحی سدیم تبادلی؛ مقدار سدیم خاک؛ درصد گچ؛ عوامل اقلیمی (دما و بارندگی) و همچنین ارتفاع از سطح دریا؛ مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر پراکنش رویشگاه هستند. دقت زیاد این مدل با ضریب کاپای برابر با 72/0 و AUC92/0 اثبات شد و نشان داد روش آنتروپی حداکثر برای مدل سازی رویشگاه مناسب است.