تاثیر روش آبیاری و تنش خشکی بر عملکرد و اجزاء عملکرد سیب زمینی (مطالعه موردی: بافت کرمان)

گیاه سیب زمینی از گیاهان با اهمیت و پرمصرف می باشد. همچنین، موقعیت جغرافیایی بیشتر مناطق ایران به صورت خشک و نیمه خشک است. برای نشان دادن اثر روش آبیاری و تنش خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد سیب زمینی مطالعه ای در شهرستان بافت استان کرمان در کشور ایران در سال 1393 اجرا شد. در این مطالعه I1 (آبیاری شیاری) و I2 (آبیاری تیپ) به عنوان فاکتور اصلی و سه سطح تنش خشکی S1 (تامین 100 درصد نیاز آبی)، S2 (تامین 75 درصد نیاز آبی) و S3 (تامین 50 درصد نیاز آبی) به عنوان فاکتور فرعی مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد تیمار روش آبیاری تیپ (I2) نسبت به آبیاری شیاری (I1) عملکرد بیشتری داشت. در تیمارهای اعمال تنش بیشترین عملکرد غده از تیمار بدون تنش (S1) به میزان 8/20 تن در هکتار به دست آمد که نسبت به تیمار S2 و S3 به ترتیب با میانگین عملکرد 2/15 و 9/7 تن در هکتار عملکرد بهتری بود.