بررسی ارتباطات مغزی موثر به روش تابع انتقال جهت دار برای ترکیب های مختلف توجه و هوشیاری بر اساس سیگنال EEG

هدف این مقاله، بررسی ارتباطات موثر مغزی بر اساس روش تابع انتقال جهت دار (DTF) است. این ارتباطات برای داده های ثبت شده، از ترکیب حالت های توجه و هوشیاری، که چهار دسته توجه-هوشیاری، توجه-عدم هوشیاری، عدم توجه-هوشیاری و عدم توجه-عدم هوشیاری را ایجاد کرده اند، به دست آمدند. از روی ماتریس های به دست آمده برای هر دسته، شاخص هایی مرسوم در حوزه DTF، معرفی و محاسبه شدند. سپس شاخص های این چهار دسته، برای بررسی وجود اختلاف معنادار از نظر ارتباطات موثر، با یکدیگر مقایسه شدند. برای به دست آوردن روابط علی خطی میان کانال ها به روش DTF، از مدل خود کاهشی چندمتغیره استفاده شد. برای بررسی دقیق تر، سیگنال ها به چهار باند فرکانسی پایه تقسیم شده و با آزمون اندازه های تکراری دوطرفه، وجود اختلاف معنادار در دسته ها و باندها بررسی شد. براساس نتایج، از 12 شاخص به دست آمده، دو شاخص و به تنهایی قادر به نمایش تمایز میان 5 حالت از 6 حالت ممکن از ترکیبات دوتایی دسته ها هستند. تنها حالتی که هیچ کدام از شاخص ها، تفاوت معناداری برای آن نشان ندادند، حالت عدم توجه-هوشیاری و عدم توجه-عدم هوشیاری بود.