بهره برداری بهینه از مخزن با استفاده از طرح واره های ژنتیک و مجموعه ذرات (مطالعه موردی: سد علویان)

در این مطالعه، به منظور بهره برداری بهینه از آب سد علویان، از دو روش فرا ابتکاری (بهینه سازی مجموعه ذرات و طرح واره ژنتیک) استفاده شد. کارآیی روش ها با شاخص های قابلیت اعتماد، آسیب پذیری و پایداری ارزیابی گردید. تابع هدف به صورت کمینه سازی مجموع مربعات نسبت کمبود به تقاضای بیشینه در طول دوره آماری 1372 تا 1392 تعریف گردید. نتایج طرح واره منتخب با نتایج سیاست بهره برداری استاندارد مقایسه شد. نتایج نشان داد که طرح واره مجموعه ذرات با شاخص های قابلیت اعتماد، آسیب پذیری و پایداری به ترتیب معادل با 11/80، 91/84 و 89/55 درصد، مناسب تر از طرح واره ژنتیک به ترتیب با 94/78، 91/75 و 3/46 درصد می باشد. با توجه به شاخص های محاسبه شده برای روش سیاست بهره برداری استاندارد که در آن شاخص های قابلیت اعتماد، آسیب پذیری و پایداری به ترتیب معادل با 83/70، 92/98 و 24/8 درصد بود، می توان نتیجه گرفت که طرح واره مجموعه ذرات مناسب تر از طرح واره ژنتیک می باشد.