ارزیابی تاثیر ضد قارچی تیوفانات متیل بر قارچ های مخرب کاغذ و کاربرد آن در حفاظت آثار کاغذی

آثار کاغذی به دلیل ماهیت آلی خود بیشتر موردحمله ی عوامل بیولوژیکی مثل قارچ ها، باکتری ها و حشرات قرار می گیرند. ‏در آرشیوها معمولا بیشترین نوع تخریب بیولوژیکی کاغذ، به قارچ ها مربوط می شود. اهمیت حفاظت آثار کاغذی باعث شده تا ‏روش های متفاوتی در قارچ زدایی این آثار بکار گرفته شود. روش ضدعفونی شیمیایی یکی از پرکاربردترین شیوه ی ضدعفونی ‏است. در این پژوهش کاربرد قارچ کش تیوفانات متیل بر قارچ های مخرب آثار کاغذی موردمطالعه قرارگرفته است. مطالعات ‏آزمایشگاهی انجام شده جهت بررسی تاثیرات تیوفانات متیل بر کاغذ و قارچ، شامل پیرسازی تسریعی کاغذ، بررسی میزان ‏تاثیرگذاری قارچ کش تیوفانات متیل بر قارچ های ‏Aspergillus niger، ‏Aspergillus flavus‏ و ‏Penicilliurn sp‏ و تعیین ‏میزان پایداری قارچ کش بعد از پیرسازی تسریعی است. بررسی ها نشان داد که تیوفانات متیل در تمامی غلظت های 10، 50، ‏‏100، 200 و ‏ppm‏500 به طور کامل از رشد قارچ ‏Penicilliurn sp‏ جلوگیری کرد. قارچ ‏Aspergillus flavus‏ تنها در ‏غلظت ‏ppm‏10 مقداری رشد داشت؛ اما در بقیه ی غلظت ها هیچ رشدی از این قارچ دیده نشد. قارچ ‏Aspergillus niger‏ ‏نیز در غلظت های بالای ‏ppm‏100 توانایی رشد نداشت. بر اساس نتایج، کاغذهای تیمار شده پس از قرار گیری در شرایط ‏پیرسازی تسریعی همچنان توانایی مهار رشد قارچ ها را دارد. به طورکلی، نتایج حاصل از هاله ی رشد و هاله ی عدم رشد، ‏نشانگر آن بود که در غلظت ‏ppm‏200 هر سه قارچ به طور کامل قابل کنترل هستند.‏