بررسی اختلافات بین گونه ای مخمرهای کاندیدا در پاسخ به درمان با فلوکونازول در عفونت های ولوواژینال شایع و عودکننده

با توجه به افزایش بروز کاندیدیازیس ولوواژینال عودکننده و مقاوم به درمان، این مطالعه با هدف بررسی اختلافات بین گونه ای مخمرهای کاندیدا در پاسخ به درمان با فلوکونازول با استفاده از روش های سریع بیوشیمیایی و مولکولی در بیماران مبتلا به کاندیدیازیس ولوواژینال انجام شده است.
این مطالعه تجربی از مهر 1392 تا تیرماه 1393 در درمانگاه زنان کوثر، بیمارستان مطهری شهر ارومیه به اجرا درآمد. بیمارانی که دارای علایم خارش یا سوزش و ترشحات ناحیه واژن بودند، ترشحات آندوسرویکس و اگزوسرویکس از آن ها گرفته شد. جداسازی بین گونه ها بر پایه کشت کروم آگار کاندیدا، کورن میل آگار و تست Polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP) و بررسی مقاومت به داروهای فلوکونازول و کلوتریمازول صورت گرفت.
در این مطالعه مقطعی از 198 نمونه گردآوری شده از بیماران با علایم ولوواژینال، 77 مورد کاندیدیازیس ولوواژینال شناسایی شدند. گونه های شایع کاندیدا در موارد اولیه و عودکننده بر حسب درصد فراوانی به ترتیب: کاندیدا آلبیکانس با 85/7%، کاندیدا کروزی با 10/2% و کاندیدا گلابراتا با 4/1% شناسایی شدند. در 27 نمونه موارد عودکننده 10 مورد مقاوم به هر دو داروی کلوتریمازول و فلوکونازول (%37 موارد) مشاهده گردید که کاندیدا آلبیکانس با 82/1% کاندیدا کروزی 14/3% و کاندیدا گلابراتا 3/6% به ترتیب شایعترین گونه های مقاوم به درمان را به خود اختصاص داده اند. مقاومت دارویی در بین گونه های کاندیدای مورد مطالعه کاندیدا آلبیکانس، کاندیدا کروزیی و کاندیدا گلابراتا به ترتیب 69/1%، 70% و 100% موارد بود.
نتایج نشان داد که فراوانی گونه های غیرآلبیکانس مقاوم به فلوکونازول و کلوتریمازول در حال افزایش می باشد و اختلاف معناداری بین مقاومت دارویی گونه کاندیدا آلبیکانس و گونه غیرآلبیکانس کاندیدا گلابراتا برای فلوکونازول و کلوتریمازول وجود داشت.