بررسی تاثیر لووتیروکسین بر Demyelination موضعی القا شده با لیزولسیتین در کیاسمای بینایی موش های نر

یکی از اختلالات بارز در Multiple sclerosis (MS)، آسیب سیستم بینایی است که به دلیل Demyelination ایجاد می گردد. مطالعات انجام شده، وجود یک ارتباط میان بیماری های دمیلینه کننده ی سیستم مرکزی اعصاب و اختلالات تیروئید را پیشنهاد کرده اند. بر این اساس، درمان های افزایش دهنده ی سطح هورمون های تیروئیدی در MS فواید احتمالی دارند. بنابراین، مطالعه ی حاضر، با هدف بررسی اثرات لووتیروکسین بر Demyelination/Remyelination القا شده با لیزولسیتین در کیاسمای بینایی موش ها انجام شد.
Demyelination موضعی با تزریق 2 میکرولیتر لیزولسیتین 1 درصد در کیاسمای اپتیک موش ها ایجاد گردید. 6 گروه مورد مطالعه، شامل گروه های شاهد، Sham، تخریب (MS)، تخریب- لووتیروکسین با دزهای 20، 50 و 100 میکروگرم/کیلوگرم (در تمام گروه ها 9 = n) بودند. Demyelination /Remyelination 7، 14 و 21 روز پس از شروع درمان ارزیابی گردید. تغییرات ریخت- بافت شناسی گروه های مورد مطالعه با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، با گروه شاهد، مقایسه و ارزیابی شد.
به دنبال تزریق لیزولسیتین درون کیاسمای اپتیک، Demyelination وسیعی رخ داد و با گذشت زمان وسعت آن کاهش یافت که نشان دهنده ی Remyelination در این ناحیه بود. به دنبال درمان با لووتیروکسین، کاهش چشم گیری در میزان Demyelination در گروه های درمانی نسبت به گروه MS مشاهده گردید. این کاهش، در دز 100 میکروگرم/کیلوگرم بارزتر بود.
نتایج مطالعه نشان می دهد که تزریق لیزولسیتین، موجب یک Demyelination برگشت پذیر در کیاسمای اپتیک می گردد. لووتیرو کسین، توانست ضمن ایجاد اثرات محافظتی در مقابل القای Demyelination، موجب تسریع در Remyelination گردد. بنابراین، احتمال می رود هورمون های تیروئیدی دارای اثرات بهبود دهنده در بیماری MS باشند. هر چند، مطالعات بیشتری در این زمینه لازم است.