بررسی فراوانی نسبی بروز آژیتاسیون بعد از عمل جراحی باز عروق کرونر قلب و عوامل موثر بر آن

آژیتاسیون پس از جراحی قلب باز، یکی از عوارض شایع و تهدید کننده ی حیات است که شناخت عوامل موثر بر آن، سبب کاهش بروز این عارضه می شود. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی فراوانی نسبی بروز آژیتاسیون بعد از عمل جراحی قلب باز و عوامل موثر بر آن بود.
این مطالعه، بر روی 100 بیمار کاندیدای جراحی قلب باز انجام گرفت. اطلاعات دموگرافیک و فراوانی نسبی بروز آژیتاسیون بعد از عمل با استفاده از معیار Richmond agitation-sedation scale (RASS) و بررسی بیماران هر 24 ساعت یک بار تا 72 ساعت ثبت شد. برای مقایسه ی متغیرهای مورد مطالعه، از آزمون های Independent t، 2χ و Mann-Whitney استفاده شد.
شیوع کلی آژیتاسیون در بیماران تحت عمل جراحی قلب باز، 40 درصد بود. همچنین، مشخص شد که شیوع آژیتاسیون در بیماران مبتلا به دیابت (050/0 = P)، بیماران مبتلا به فشار خون بالا (001/0 > P)، بیماران مصرف کننده ی سیگار (001/0 > P) و مواد مخدر (002/0 = P) به صورت معنی داری بالاتر از سایر بیماران بود. همچنین، مشخص شد که بروز عوارض حین جراحی در بیماران آژیته به طور معنی داری بیشتر از بیماران دیگر بود (045/0 = P). همچنین، در این بیماران، میانگین مقدار White blood cell (WBC) قبل از جراحی کمتر و مدت زمان جراحی، میانگین مورفین، میدازولام، پتیدین و مدت زمان بستری در Intensive care unit (ICU) بیشتر بود (050/0 > P).
در مطالعه ی حاضر، بروز آژیتاسیون با دیابت، ابتلا به فشار خون، مصرف سیگار، اعتیاد به مواد مخدر، عوارض حین جراحی، میانگین WBC قبل از جراحی، مدت زمان جراحی، میانگین مورفین، میدازولام و پتیدین دریافتی در 24 ساعت اول و مدت زمان بستری در ICU ارتباط معنی داری داشت.