اساطیر فضایی آشکار و پنهان در شعر آپولینر و سپانلو بر اساس روش شناسی ژیلبر دوران

کشف فهرست عظیمی از اساطیر فضایی آشکار در شعر آپولینر و سپانلو نشان می دهد که هر دو شاعر به خوبی از جغرافیای اجتماعی، فرهنگی، سنتی و ادبی ملل مختلف آگاه هستند و آگاهانه به بازسازی شاعرانه ی فضا می پردازند تا تعاملاتی بین فضای انسانی و ادبیات برقرار سازند.علیرغم این، علاوه بر اساطیر آشکار در شعر آنها شاهد عناصر اسطوره گونه ای هستیم که در ورای اعمال و افکار و گفتارها و شخصیت ها و فضاها پنهان هستند. در مقاله ی حاضر از لابلای دو اسطوره ی آشکار مشترک بین دو شاعر به بررسی چند لایه ی اسطوره ای رسوب شده در فضا-زمان و بازسازی فضایی که توسط دوشاعر با تکیه بر این لایه های اسطوره ای صورت می گیرد، پرداخته می شود. علاوه بر آن، به منظور کشف ناخودآگاه نویسنده ی اثر و معرفی امیال و آرزوهای دو شاعر، بر روش شناسی ژیلبرت دوران در باب ساختارهای تخیلی تکیه شده، حضور اعمال، فضاها و شخصیت های ادبی که شباهت های تکرار شونده با همتایان اسطوره ای خود دارند، مورد بررسی قرار می گیرد. حضوری که اساطیر پنهان را نزد شاعران تصریح می سازد و رابطه ی بین سوژه و فضا را برجسته ساخته، وجوه اشتراک بین دوشاعر را نیز به تصویر می کشد.