دوگانه هویت / غیریت و بازتعریف نوع ادبی حماسه

تصویرشناسی به عنوان گرایشی در ادبیات تطبیقی که به مطالعه ی تصاویر و بازنمایی های بیگانه («دیگری») در یک اثر ادبی یا یک ادبیات می پردازد می تواند با نوع ادبی حماسه مناسبتی ویژه داشته باشد؛ چرا که تنها در این نوع ادبی بازنمایی دیگری الزاما با طرد، هراس و تحقیری مبالغه آمیز همراه است و در سه گانه ی بیگانه هراسی، بیگانه دوستی و شیفتگی در مقابل بیگانه، طرح شده توسط دانیل هانری پاژو[1]، تصویرشناس فرانسوی، این بازنمایی همواره در شق نخست جای می گیرد. در واقع حماسه نوع ادبی هویت محوری است که با برجسته کردن اختلاف ها و تضادهای میان ما و دیگری، بر تضادها و اختلاف های داخلی سرپوش می گذارد و هویت اجتماعی را بازسازی می کند. قطعا این هویت در تضاد با غیریت ی تعریف می شود که دیوها و غول های حماسه نمونه هایی از آن هستند. جستار حاضر بر آن است که با بررسی بوطیقای بازنمایی دیگریدر نوع ادبی حماسه به بررسی سازوکار طرد بیگانه و تغییر شکل آن در این نوع ادبی بپردازد و رابطه ی آن را با ویژگی های ذاتی این نوع موردمطالعه قرار دهد.
[1] Daniel-Henri Pageaux