بررسی کاربرد پلی آنیلین و نانو کامپوزیت پلی آنیلین- کلی سنتز شده در محیط دی اکسید کربن فوق بحرانی به عنوان بازدارنده خوردگی در محیط هیدروکلریک اسید

سنتز پلی آنیلین و نانوکامپوزیت پلی آنیلین-کلی در محیط دی اکسیدکربن فوق بحرانی انجام شد. از روش های تصویربرداری میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM) و میکروسکوپ الکترونی عبوری(TEM) و طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه(FTIR) به ترتیب برای بررسی مورفولوژی و تعیین ساختار شیمیایی نمونه های سنتز شده استفاده شد. پلی آنیلین و نانوکامپوزیت پلی آنیلین-کلی سنتز شده به عنوان بازدارنده خوردگی زیست سازگار به منظورکاهش نرخ خوردگی فولاد ساده ی کربنی در محیط هیدروکلریک اسید استفاده شد. برای این منظور، پلی آنیلین و نانو کامپوزیت پلی آنیلین-کلی به صورت جداگانه به محلول آبی نیم مولار هیدروکلریک اسید افزوده شد و خوردگی کربن استیل غوطه ور در محلول حاصل، به کمک روش های پلاریزاسیون تافل و اسپکتروسکوپی امپدانس الکتروشیمیایی(EIS) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمون های الکتروشیمیایی نشان داد که نانوکامپوزیت پلی آنیلین-کلی به دلیل خواص ضد خوردگی پلی آنیلین و خواص سدگری ذرات نانو کلی دارای عملکرد ضد خوردگی مناسب بوده و استفاده از آن باعث کاهش نرخ خوردگی فولاد در محیط هیدروکلریک اسید به میزان بیشتر از 60 درصد شده است.