تغییر بیان ژن های دخیل در لانه گزینی در سلول های استرومایی آندومتر انسانی کشت شده در حضور هورمون های تخمدانی

هدف از این مطالعه تجربی بررسی تاثیر هورمون های تخمدانی بر بیان ژن های دخیل در لانه گزینی در سلول های استرومایی آندومتر انسان در محیط کشت بود.
پس از تایید نرمالیتی بافت های آندومتر حاصل از هیسترسکوپی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، سلول های آندومتر به کمک کلاژناز تیپ 1 جداسازی و از فیلترهایی به ابعاد 100 و 40 میکرومتر عبور داده شدند. سلول های استرومایی حاصل در محیط DMEM/F-12 تا پاساژ 4 کشت شد و سپس به مدت 7 روز در دو بخش مطالعه شد: گروه کنترل (بدون هورمون) و گروه های آزمون با غلظت های متفاوت استروژن (E2)؛ 3/0، 7/0 و 1 نانومول بر لیتر و غلظت ثابت پروژسترون (P4)؛ 5/63 نانومول بر لیتر پس از کشت حیات و تکثیر سلول ها با رنگ آمیزی دوگانه پروپیدیوم آیوداید و آکریدین اورنج و آزمون MTT و بیان ژن های دخیل در لانه گزینی؛ اینتگرین های αv و β3، گیرنده عامل مهارکننده لوسمی و گیرنده اینترلوکین 1 با روش real time RT-PCR ارزیابی و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد.
9/99 درصد از سلول ها در همه گروه ها زنده بودند. تکثیر سلول ها در گروه تیمار شده با دوز 3/0 نانومول بر لیتر نسبت به گروه های کنترل و تیمار شده با دوز 7/0 نانومول بر لیتر افزایش معنی‏دار (04/0≤P) داشت اما گروه تیمار شده با دوز 1 نانومول بر لیتر تغییر معنی‏داری نسبت به دیگر گروه ها نداشت. نسبت بیان ژن های αv و β3 برخلاف گیرنده اینترلوکین 1 و گیرنده عامل مهارکننده لوسمی در گروه 3/0 نانومول بر لیتر نسبت به گروه کنترل افزایش معنی‏دار داشت (02/0≤P).
استفاده همزمان استروژن و پروژسترون در کشت سلول های استرومایی آندومتر می تواند بر تکثیر و بروز برخی از ژن های لانه گزینی موثر باشد.