بررسی اثر تکنیک آزاد سازی مایوفاشیال در ناحیه فوقانی گردن روی قدرت عضلات گردنی در افراد مبتلا به سردرد با منشا گردنی

سردرد با منشا گردنی به عنوان یک سردرد یک طرفه ناشی از ساختار های گردنی ناشی تعریف می شود. تکنیک آزاد سازی مایوفاسیال به عنوان یک تکنیک جدید در این افراد مورد استفاده قرار می گیرد ولی کارایی آن به صورت دقیق مورد ارزیابی قرار نگرفته است.
مطالعه حاضر با هدف مقایسه کارایی تکنیک آزاد سازی مایوفاسیال در ناحیه فوقانی گردن در مقایسه با تمرین درمانی رایج در افراد مبتلا به سردرد با منشا گردنی روی قدرت عضلات گردنی انجام گرفته است.
طرح: کارآزمایی بالینی تصادفی
مطالعه به صورت آینده نگر کارآزمایی بالینی تصادفی یک سویه کور انجام گرفت که در آن 34 آزمودنی با دامنه سن 15 -75 سال و منطبق با معیار های ورود و خروج، وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی در دو گروه تمرین درمانی رایج و آزاد سازی مایوفاسیال ناحیه فوقانی گردن قرار گرفتند. 10 جلسه درمانی به صورت 6 بار درهفته برای هر دو گروه و به مدت دو هفته اعمال گردید. متغیر وابسته قدرت عضلات گردنی بود که با نیروسنج مورد ارزیابی قرار گرفت.
بررسی های آماری (تست تی زوج شده)، بهبودی معنی داری در قدرت عضلات گردنی در هر دو گروه آزاد سازی مایوفاسیال و تمرین درمانی رایج نسبت به قبل از اعمال مداخله نشان داد (P < 0.05) . در تست آماری ANCOVA هم با در نظر گرفتن مقادیر کنترلی قبل از آزمون، اختلاف معنی داری بین دو گروه دیده نشده (P > 0.05) بجز قدرت عضلات فلکسوری(P = 0.021) و چرخاننده های به چپ (P = 0.031) که در گروه تمرین درمانی رایج موثرتر بود.
درد و سفتی ساختار های مایوفاسیال با مکانیسم مهارعضلات، می تواند به عنوان یک مانع در برابر بروز کامل قدرت عضلات تلقی گردد. به نظر می رسد که استفاده از تمرین درمانی رایج و آزاد سازی مایوفاسیال در ناحیه فوقانی گردنی می تواند سبب برگرداندن معنی دار قدرت عضلات ناحیه گردن خصوصا عضلات فلکسور و چرخاننده های به راست و چپ گردد.