متغیرهای فضایی زمانی راه رفتن در بیماران اسکولیوز نوجوانی ناشناخته و افراد سالم

تاثیر ناهنجاری اسکولیوز در بیومکانیک راه رفتن به خوبی تبیین نشده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی متغیرهای فضایی زمانی راه رفتن بیماران اسکولیوز نوجوانی ناشناخته و افراد سالم بود.
تعداد 18 دختر نوجوان سالم و 19 دختر نوجوان مبتلا به اسکولیوز که از لحاظ سن، قد و وزن همگن بودند،در این مطالعه شرکت کردند. با استفاده از دستگاه تحلیل حرکتی Vicon (100 هرتز)، حرکت راه رفتن آزمودنی ها ثبت و متغیرهای فضایی – زمانی شامل سرعت، کادنس، طول گام، طول قدم و زمان های مربوط به حمایت دوگانه، حمایت یک پایی، لحظه تماس پاشنه و پنجه پای راست و چپ و نیز شاخص عدم تقارن برای هر یک از متغیرهای ذکر شده محاسبه گردید. برای تحلیل آماری از ANOVA با سطح معنی داری 05/0 p< استفاده شد.
متغیرهای کادنس، سرعت راه رفتن، طول استراید و استپ، زمان های استپ، استراید، حمایت دوگانه، حمایت یک پا، لحظه شروع نوسان در هر دو گروه مشابه بودند (p>0.05). در همه متغیرهای یاد شده، بین شاخص تقارن بیماران اسکولیوز و افراد سالم تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (p>0.05).
الگوی راه رفتن بیماران اسکولیوز با انحنای توراسیک راست از نظر متغیرهای فضایی زمانی با افراد سالم مشابه بود. این متغیرها در هر دو گروه متقارن بودند. به نظر می رسد در اسکولیوز متغیرهای فضایی-زمانی راه رفتن مختل نمی شوند و در شناسایی علت این ناهنجاری پارامترهای دیگری باید مورد توجه قرار گیرد.