بررسی فقهی اقتدای به اهل تسنن در حرمین شریفین

در مورد اقتدای به اهل تسنن روایات مختلف و متعددی از ناحیه حضرات معصومین: صادر شده است. هر چند عدم صحت اقتدا در شرایط اولی، از روایات و فتاوای فقهای امامیه برداشت می شود؛ اما در شرایط ثانوی؛ اعم از خوف یا مدارا، دلالت روایات مختلف و به ظاهر متعارض است. برخی ظاهر در اقتدای حقیقی است و برخی دیگر بر عدم صحت اقتدا دلالت دارد. به تبع روایات، اقوال فقها نیز متفاوت گشته است. فقهایی چون حضرت امام خمینی1 و برخی از فقهای معاصر، ظهور روایات در اقتدای حقیقی را پذیرفته و روایات دال بر عدم صحت اقتدا را به حکم اولی اختصاص داده اند؛ اما بسیاری از فقها چنین حملی را نپذیرفته و روایات ظاهر در اقتدای حقیقی را بر اصل شرکت در نماز عامه حمل نموده و تکرار نماز یا عدم اقتدا و لزوم قرائت را در نماز جماعت آنان شرط دانسته اند که با بررسی دقیق روایات به نظر می رسد صحت اقتدای حقیقی نیز یکی از راهکارهای حضور در جماعت اهل تسنن است که به دلیل اهداف بالاتری؛ همچون ایجاد همدلی و اتحاد و حفظ آبروی شیعه پذیرفتنی است.