بررسی ارتباط عوامل استرس زای شغلی و خستگی در بین پرستاران

چالش های اخیر مربوط به ایمنی بیمار، خطاهای پزشکی در مراقبت های بهداشتی منجر به تمرکز سازمان بهداشت و درمان در افزایش کیفیت شده است. عوامل استرس زای شغلی و خستگی به عنوان عوامل قابل توجه در رابطه با عملکرد پرستاران شناخته شده اند. از آنجاییکه چگونگی ارتباط عوامل استرس زای شغلی و خستگی کمتر شناخته شده است لذا مطالعه حاضر با هدف ارتباط بین عوامل استرس زای شغلی با خستگی در بین پرستاران شاغل صورت گرفته است.
مواد و در این مطالعه مقطعی، 270 نفر از پرستاران بیمارستان های دولتی بصورت تصادفی شرکت نمودند. پرسشنامه محتوی شغلی و پرسشنامه خستگی شغلی سوئدی برای جمع آوری داده ها استفاده شد. به منظور بررسی ارتباط بین عوامل استرس زای شغلی و خستگی از ضر یب همبستگی پیرسون و برای برازش مدل از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد.
میانگین و (انحراف معیار) ابعاد آزادی عمل در تصمیم گیری 32/66(36/7)، مطالبات روانی شغل 47/35(68/3)، حمایت اجتماعی31/22(64/2)، مطالبات فیزیکی شغل22/15(18/2)، عدم امنیت شغلی72/8(06/4) کسب گردید. ابعاد آزادی عمل در تصمیم گیری و حمایت اجتماعی در سطح پایین قرار داشت که نشان دهنده استرس بالاتر می باشد. ابعاد مطالبات فیزیکی و مطالبات روانی که نشان دهنده استرس بالا است. براساس نتایج بدست آمده دو بعد مطالبات فیزیکی و مطالبات روانی با تمامی ابعاد خستگی رابطه معنی داری نشان داد ( P<0.001)) .بعد عدم امنیت شغلی با خستگی ادراکی رابطه معنی داری داشت (P<0.001) و در نهایت بعد حمایت اجتماعی با بعد خستگی عملکردی دارای رابطه معنی داری بودند (P<0.05).
سطح استرس شغلی در جامعه مورد مطالعه بالا بود. در میان عوامل استرس زای شغلی جامعه مورد مطالعه مطالبات فیزیکی موثرترین عامل مرتبط با خستگی شناسایی شد لذا طراحی برنامه های مداخله ای همه جانبه در عوامل روانی اجتماعی محیط کار بخصوص مطالبات فیزیکی به منظور کاهش استرس و بالطبع آن خستگی میتواند به بهبود کیفیت خدمات درمانی و جلوگیری از خطاهای پزشکی کمک نماید.