کاربرد آریل آزول ها و آزول های با حلقه جوش خورده در طراحی ترکیبات جدید ضدلیشمانیا

لیشمانیوز یکی از بیماری های عفونی است که از شیوع بالایی در جهان برخوردار بوده و کنترل آن با مشکلات جدی مواجه است. در حال حاضر، گسترش موارد مقاومت دارویی و افزایش لیشمانیوز همراه با ایدز به عنوان مشکلات جدی پیشروی ما هستند. به همین لحاظ نیاز به طراحی و کشف داروهای جدید قوی و غیرسمی برای درمان این بیماری به شدت احساس می شود. آزول ها ترکیباتی هستند که گستره وسیعی از اثرات بیولوژیک را از خود نشان داده اند و به ویژه اهمیت آن ها در کشف داروهای جدید ضدلیشمانیا به اثبات رسیده است. هم چنین کاربرد برخی از آزول های ضدقارچ در درمان لیشمانیوز مفید واقع شده است. به طور کلی آزول های ضدقارچ که از یک ساختار فارماکوفوری خاص به نام N-فن اتیل آزول برخوردار هستند، از طریق مهار دمتیلاسیون وابسته به سیتوکروم450P- لانوسترول عمل می کنند. علاوه بر آزول های ضدقارچ، تعدادی از N-آریل آزول ها و آزول های جوش خورده هم به عنوان ضدلیشمانیا گزارش شده اند. ترکیبات اخیر از لحاظ ساختاری و عملکردی با آزول های ضدقارچ تفاوت دارند. لذا در این مقاله، کاربرد N-آریل آزول ها و آزول های جوش خورده را در طراحی و توسعه داروهای ضدلیشمانیا مرور خواهیم کرد.