کاربرد روش های مولکولی در مطالعات اپیدمیولوژی و تاکسونومی عفونت های انگلی

به طور کلی مفهوم اپیدمیولوژی مولکولی، استفاده از ابزارهای مولکولی در برآورد وضعیت برقراری چرخه یک بیماری در جمعیت مشخص می باشد. در حال حاضر، روش های مولکولی آسان، سریع و با کارآیی بالا، جهت شناسایی و تعیین گونه انگل ها در نمونه های بالینی و بیولوژی به طور چشمگیری استفاده می شوند. لذا هدف از مطالعه حاضر، مرور ابزارهای مولکولی و نحوه کاربرد آن ها به منظور شناخت بیش تر عفونت های انگلی در تحقیقات تاکسونومی و اپیدمیولوژی می باشد. محققین مختلف، به منظور شناسایی، بررسی تنوع ژنتیکی و هم چنین رفع مشکلات تاکسونومی به ویژه در سطح گونه و یا حتی زیرگونه انگل های مختلف، روش ها و مارکرهای متنوعی را ارائه نموده اند. بسیاری از این مطالعات در مورد اهمیت شیوع عفونت های همزمان با گونه های مختلف یک انگل و حتی ساب تایپ ها و یا سوش های آن ها می باشد. تاکنون قطعات مختلف DNA ریبوزومی، میتوکندریایی و کینتوپلاستی جهت تعیین هویت و آنالیز فیلوژنتیک انواع انگل ها استفاده شده اند. در صورتی که هدف تحقیق، بررسی تنوع درون گونه ای و روند تکاملی یک انگل باشد، بهتر است از تعیین توالی قطعه ITS1 ریبوزومی و قطعه COX1 میتوکندریایی استفاده شود. هم چنین استفاده از قطعاتی نظیر SSUrDNA و LSUrDNA در آنالیز فیلوژنتیک و تاکسونومی کاربرد بیش تری دارند. در مجموع می توان نتیجه گرفت که ابزارها و مارکرهای مولکولی جدید، جایگزین مناسبی برای روش های سنتی می باشند، زیرا در بسیاری مناطق آندمیک، درمان موفقیت آمیز به تشخیص سریع و دقیق بستگی دارند.