اثرات ژله رویال بر بیان ژن های کدکننده ی آنزیم های آنتی اکسیدان در بلوغ و تولید برون تنی رویان بز

اثر غلظت های مختلف ژله رویال به عنوان یک آنتی اکسیدان، بر بلوغ برون تنی تخمک بز در یک طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار ( غلظت های صفر (شاهد)، پنج، 10 و 20 میلی گرم بر میلی لیتر ژله رویال) بررسی شد. تخمدان های بز از کشتارگاه جمع آوری و مجموعه اووسایت کومولوس بز از فولیکول های آنترال جدا شدند و در محیطMedium 199 به همراه غلظت های مختلف ژله رویال کشت داده شدند. اووسایت ها پس از 24 ساعت به بلوغ رسیدند. نتایج نشان داد که افزایش غلظت ژله رویال به طور معنی داری ( 05/0P< ) نرخ بلوغ برون تنی تخمک ها را از 54 درصد (تیمار شاهد) به 93 درصد (تیمار20 میلی گرم در میلی لیتر) افزایش داد. افزایش غلظت ژله رویال در محیط کشت بلوغ، موجب افزایش معنی دار ( 05/0P< ) نرخ کلیواژ از 64/2±5/62 درصد (تیمار شاهد) به 78/3±6/85 درصد (تیمار 20میلی گرم در میلی لیتر) و نرخ تولید بلاستوسیت از 26/2±4/15 درصد (تیمار شاهد) به 42/3±6/38 درصد (تیمار20 میلی گرم در میلی لیتر) شد. با افزایش غلظت ژله رویال در محیط، بیان نسبی ژن های سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز به طور معنی داری (05/0P< ) افزایش یافت. بر اساس نتایج حاصل، افزودن 20 میلی گرم بر میلی لیتر ژله رویال در محیط بلوغ تخمک، موجب بهبود وضعیت اکسیداتیو، بلوغ هسته ای تخمک و رشد و نمو بلاستوسیست بز شد.