تغییرات میزان نپتالاکتون و خصوصیات بیوشیمیایی پونه سای گربه ای (Nepeta cataria L.) در پاسخ به القای ترکیبات محرک زیستی

کاربرد محرکهای آلی و زیستی در مراحل مختلف رشد گیاه میتواند علاوه بر کاهش تنش های محیطی به افزایش رشد و عملکرد گیاهان کمک کند.
تعیین اثر فرمولاسیون مختلف محرک های زیستی کیتوزان، اسید هیومیک و اسیدسیتریک بر میزان نپتالاکتون و خصوصیات بیوشیمیایی پونهسای گربه ای بود.
این تحقیق بر پایه طرح آماری بلوک کامل تصادفی (CRBD) در گلخانه تحقیقاتی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل شاهد (عدم استفاده از فرمولاسیون)، اسیدسیتریک، غلظتهای مختلف اسید هیومیک، فرمولاسیونهای ترکیبی دو گانه کیتوزان + اسیدسیتریک و فرمولاسیونهای ترکیبی سه گانه کیتوزان + اسید هیومیک + اسیدسیتریک بودند. ابتدا ریشه نشاها قبل از انتقال به گلدانها اعمال تیمار شدند و سپس حدود 20 روز بعد از کاشت طی 3 مرتبه به فاصله زمانی 15 روز یک بار، تیمارها بر روی سطح گیاه محلول پاشی شدند.
نتایج نشان داد استفاده از فرمولاسیون های مختلف اسید هیومیک، اسید سیتریک و کیتوزان تاثیر معنی داری بر ارتفاع بوته (05/0P≤)، تعداد ساقه فرعی، تعداد برگ، وزن خشک برگ، ساقه و اندام هوایی بوته، میزان قندهای محلول، میزان فنل، تانن، فلاونوئید و متابولیت نپتالاکتون (01/0 P≤) داشت. بیشترین میزان در اغلب خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی در فرمولاسیون 400 گرم در لیتر کیتوزان + 800 گرم در لیتر اسید هیومیک + 400 گرم در لیتر اسیدسیتریک مشاهده شد. بیشترین میزان نپتالاکتون نیز در فرمولاسیون 200 گرم در لیتر کیتوزان + 800 گرم در لیتر اسید هیومیک + 400 گرم در لیتر اسیدسیتریک حاصل شد.
کاربرد محرکهای زیستی اسید هیومیک، اسید سیتریک و کیتوزان تاثیر مثبتی بر بهبود ویژگی های رویشی و بویژه خصوصیات فیتوشیمیایی گیاه دارویی پونه سای گربه ای داشت.