رهیافت توماس موازی در دینامیک سیالات محاسباتی به کمک پردازنده های گرافیکی - جریان درون حفره

در این مقاله سه الگوریتم کاهش متناوب، کاهش متناوب موازی و رهیافت توماس موازی برای حل دستگاه معادلات سه قطری به کمک پردازنده های گرافیکی معرفی و اثر دسترسی هم مکان و غیرهم مکان به حافظه سراسری مورد بحث قرار گرفته است. برای ارزیابی توانایی این الگوریتم ها، نتایج شبیه سازی جریان درون حفره (یک مورد مطالعاتی) با نتایج الگوریتم توماس کلاسیک اجراشده روی پردازنده مرکزی مقایسه شده است. بیشینه افزایش سرعت مشاهده شده در سه الگوریتم مذکور (پردازنده گرافیکی) در برابر الگوریتم توماس کلاسیک (پردازنده مرکزی) به ترتیب حدود 4/4، 2/5 و 45/38 می باشد. هم چنین نشان داده شده است که با دسترسی هم مکان، افزایش سرعت حدودا دوبرابری برای پردازنده گرافیکی حاصل می شود.