افزایش بیان ژن Sca-1 در رت های مبتلا به انفارکتوس میوکارد در اثر تمرین ورزشی تناوبی کم شدت

تمرین ورزشی اثرات مفیدی روی عضله ی قلبی دارد و می تواند به تشکیل کاردیومیوسیت های جدید منجر شود. از طرف دیگر، Sca-1 یکی از مهم ترین نشانگرهای سطحی سلول های بنیادی قلبی است که می تواند به تعمیر عضله ی قلبی به دنبال آنفارکتوس میوکارد (MI) منجر شود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر شدت های گوناگون تمرین ورزشی بر بیان ژن Sca-1 در رت های مبتلا به MI بود.
پژوهش حاضر از نوع بنیادی کاربردی می باشد. به این منظور، ابتدا رت های نر نژاد ویستار تحت عمل جراحی بستن شریان کرونری LAD قرار گرفتند و سپس توسط اکوکاردیوگرافی ایجاد MI تایید شد. چهار هفته پس از جراحی، رت های مبتلا به MI به صورت تصادفی در گروه های تمرین ورزشی با شدت های کم (LIT)، متوسط (MIT)، زیاد (HIT) و انفارکتوس میوکارد بی تمرین (MI-SED) به اضافه گروه شم (Sham) قرار گرفتند و پروتکل های تمرین ورزشی را به مدت شش هفته اجرا کردند. داده ها با آزمون های ANOVA یک طرفه و بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج نشان داد بین گروه ها در مقادیر کسر تزریقی، کسر کوتاه شدگی و mRNA Sca-1 تفاوت معناداری وجود دارد (05/0P≤). در گروه های تمرین ورزشی، مقادیر کسر تزریقی و کسر کوتاه شدگی نسبت به گروه MI-SED افزایش معناداری داشت. اما با وجود این، مقادیر آنها در مقایسه با گروه Sham به شکل معناداری کمتر می باشد (05/0P≤). همچنین، در مقادیر mRNA Sca-1، گروه LIT در مقایسه با گروه MI-SED افزایش معناداری داشت (05/0P≤).
در مجموع، به نظر می رسد تمرین ورزشی تناوبی با شدت کم با بهبود عملکرد قلبی، تاثیر بارزتری بر بیان mRNA Sca-1 در رت های مبتلا به MI دارد.