پهنه بندی خطر زمین لغزش جاده کن- سولقان به روش منطق فازی

ناپایداری دامنه ها از جمله معضلات جهانی است که هر ساله خسارات مالی و جانی فراوانی را بر زندگی بشر و محیط پیرامون آن وارد می کند. دخالت هر چه بیشتر بشر در طبیعت با ساخت سازه ها و برهم زدن چرخه های طبیعی از جمله عوامل اساسی در افزایش تعداد لغزش ها و بالا رفتن میزان خسارات و آسیب ها می باشد.در این مقاله خطر ناپایداری دامنه ها در نقشه ی راه کن – سولقان مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش با استفاده از سیستم منطق فازی در محیط نرم افزار ArcGIS و IDRISI، نقشه های پهنه بندی خطر زمین لغزش در منطقه مورد مطالعه تهیه گردید. سپس به منظور ارزیابی میزان دقت و کارایی از اپراتورهای مختلف روش فازی برای نتیجه ی بهتر استفاده شد. براساس بررسی های انجام گرفته، تاثیر عوامل تکتونیکی نظیر گسل ها به عنوان موثرترین پارامتر در حرکات دامنه ای شناخته شده است. در نقشه ی پهنه بندی خطر زمین لغزش با عملگر اشتراک فازی، محدوده ی زمین لغزش های موجود در منطقه نسبت به میزان مناطق با احتمال وقوع لغزش در نقشه مطابقت خوبی نشان می دهد. به همین منظور پیشنهاد می شود در این بخش ها جهت جلوگیری و یا کاهش خطرات دامنه ای در منطقه مورد مطالعه از گسترش فعالیت های عمرانی در مناطق با حساسیت بالای زمین لغزش جلوگیری گردد.