بررسی ظرفیت لرزه ای و احتمال فروریزش ساختمان های بلند فولادی با سیستم هسته مهاربندی و مهار بازویی با استفاده از منحنی های شکنندگی و پروفیل خسارت

نوع سازه ای مهار بازویی و کمربند خرپایی کارایی زیادی در کاهش پاسخ سازه های بلند در برابر بارهای جانبی دارد با این وجود، مهار بازویی به عنوان یک سیستم لرزه ای در آیین نامه های طراحی موجود آورده نشده است. در این پژوهش رفتار لرزه ای ساختمان های بلند با مهار بازویی بررسی می شود و تاثیر اضافه کردن مهار بازویی بر ظرفیت لرزه ای متناظر با سطح عملکرد آستانه فروریزش، تقاضای متناظر با شروع ناپایداری کلی، نحوه توزیع نیاز لرزه ای در ارتفاع و منحنی های شکنندگی در سطح عملکردی آستانه فروریزش مورد مطالعه قرار می گیرد. بدین منظور درابتدا سه ساختمان 20، 25 و 30 طبقه به صورت سه بعدی طراحی شده اند به طوری که اثرات مهار بازویی در طراحی اولیه در نظر گرفته نشده است و به لحاظ مقاومت اعضا و هم چنین تغییر مکان نسبی طبقات از حدود آئین نامه عبور کرده اند. سپس در هر ساختمان یکی از قاب های میانی با سیستم ترکیبی قاب خمشی و مهاربند همگرا ، با استفاده از نرم افزار Opensees به صورت دو بعدی مدل شده و رفتار غیر ارتجاعی قاب ها در دو حالت وجود و عدم وجود مهار های بازویی با استفاده از تحلیل دینامیکی غیر خطی فزاینده IDA بررسی شده است. نتایج نشان می دهد سازه های مجهز به مهار ساختمان بلند، سیستم مهار بازویی وکمربند خرپایی، رفتار لرزه ای، تحلیل دینامیکی غیر خطی فزاینده IDA.