مدل سازی و بهینه سازی حذف سریع 2-متیل پروپان-2-تیول از خاک آلوده با استفاده از روش فنتون اصلاح شده

در این تحقیق، از روش فنتون اصلاح شده برای رفع آلودگی خاک آلوده به 2-متیل پروپان-2-تیول استفاده شده است. روش طراحی ترکیب مرکزی به منظور بررسی اثرات فاکتورهای مورد بررسی مشتمل بر غلظت اولیه پراکسید هیدروژن (w/v%)، نسبت وزنی FeSO4 به خاک (w/w) و نسبت زمان هم زدن مخلوط به کل زمان رفع آلودگی (%) و برهم کنش میان آنها مورد استفاده قرار گرفت.
تحلیل واریانس و آنالیز پارتو نتایج آزمایش ها نشان داد که با غلظت اولیه 64690 جزء در میلیون جزء آلودگی به ترتیب فاکتورهای نسبت زمان هم زدن مخلوط به کل زمان رفع آلودگی، غلظت اولیه پراکسید هیدروژن و نسبت وزنی FeSO4 به خاک بر میزان رفع آلودگی خاک آلوده به 2-متیل پروپان-2-تیول موثر هستند. همچنین برهم کنش فاکتورهای غلظت اولیه پراکسید هیدروژن و نسبت وزنی FeSO4 به خاک بر نتایج رفع آلودگی موثر شناخته شد.
مقدار P برای فقدان برازش (062/0) ناشی از تحلیل واریانس نشان داد که مدل پیشنهاد شده به خوبی می تواند نتیجه اثر فاکتورها بر آلودگی زدایی را با دقت خوبی پیش بینی نماید (%12/95=R2).
علاوه بر این، شرایط بهینه پیشنهاد شده برای حداکثر بازدهی رفع آلودگی 2-متیل پروپان-2-تیول نشان داد که برای حصول چنین شرایطی باید فاز دوغابی تا حد ممکن مخلوط گردد و یک مقدار بهینه از غلظت پراکسید هیدروژن و سولفات آهن(II) در بازه آزمایشگاهی مورد نظر بکار گرفته شود.
با استفاده از روش ترکیب مرکزی برای حداکثر بازدهی آلودگی زدایی مقدار 084/94 درصد پیش بینی شد که انطباق خوبی با نتیجه آزمایش در شرایط بهینه دارد (412/94 درصد).