منابع مقاومت به پژمردگی ورتیسیلیومی در رژیم پلاسم زیتون وحشی از استان گلستان

نه توده زیتون وحشی از استان گرگان به منظور بررسی مقاومت به پژمردگی ورتیسیلومی
(با عامل Verticillium dahliae Kleb.) در شرایط گلخانه مورد بررسی قرار گرفتند. از رقم بومی زرد نیز به عنوان شاهد حساس به پژمردگی ورتیسیلومی استفاده شد. نهال های نه ماهه زیتون با جدایه-های برگ ریز (VCG1،D ) و غیربرگ ریز (VCG4B، ND) از V. dahliae جداسازی شده از درختان زیتون آلوده منطقه گرگان، به روش غوطه ور کردن ریشه مایه زنی شدند. مقاومت به پژمردگی از طریق ارزیابی شدت علائم بیماری با استفاده از مقیاس0 تا چهار محاسبه شد و سطح زیر منحنی پیشرفت بیماری کمی گردید. درصد گیاهان خشک شده، میانگین شدت علائم نهایی، فراوانی جداسازی V. dahliae از بافت آوندی، وزن خشک برگ و شاخه های جدید و مقدار فنل کل در بافت ریشه نیز مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد که هفت توده از نه توده زیتون وحشی مورد بررسی نسبت به جدایه های D و ND از V. dahliae بسیار مقاوم هستند. گروه دوم از توده های زیتون وحشی (P4 و P7) در مقابل جدایه های D و ND به ترتیب مقاومت متوسط و مقاومت نشان دادند. مقدار فنل در گیاهانی با مقاومت بیش تر نسبت به گیاهانی با مقاومت متوسط و بسیار حساس به طور معنی داری بالاتر بود و تجزیه و تحلیل هم بستگی، ارتباط منفی بین شدت علائم و مقدار فنل کل ریشه را نشان داد. دندروگرام توده های زیتون وحشی و رقم زرد براساس تمام صفات اندازه گیری شده، دو کلاستر شامل کلاستر اصلی و فرعی را مشخص نمود. کلاستر فرعی تنها دو توده از زیتون وحشی و رقم زرد را شامل بود. کلاستر اصلی با مقاومت بالا به پاتوتیپ های V. dahliae، به دو گروه I و II تقسیم شد.