بررسی سفالومتریک تغییرات ارتفاع صورت متعاقب درمان ارتودنسی ثابت به همراه اکستراکشن چهار پرمولر اول در بیماران مال اکلوژن کلاس I

خارج ساختن پرمولرها جهت درمان ارتودنسی، یک موضوع بحث برانگیز در دندان پزشکی امروزی است. بر اساس برخی نظریات، خارج ساختن دندان پرمولر اول، باعث کاهش ارتفاع صورت می گردد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر کشیدن چهار دندان پرمولر اول بر ارتفاع صورت در بیماران کلاس I درمان شده به روش ارتودنسی ثابت بود.
در این مطالعه ی گذشته نگر، تعداد 20 بیمار (17دختر و 3 پسر) با متوسط سنی 6/26 سال انتخاب شدند. در این بیماران، چهار پرمولر اول جهت درمان، خارج شده بود. لترال سفالومتری های قبل و بعد از درمان بیماران به صورت دیجیتال درآورده شد. تصاویر تهیه شده توسط نرم افزار Viewbox نسخه ی 3 مورد آنالیز قرار گرفت. مقایسه ی هریک از متغیرها در قبل و بعد از درمان با استفاده از آنالیز Paired t-test انجام شد (05/0 = α).
میانگین تغییرات ایجاد شده در زوایای سفالومتریک در بعد عمودی و ساجیتال و متغیرهای خطی سفالومتریک قبل و بعد از درمان، تفاوت آماری معنی دار نداشت، البته به استثنای زاویه ی FMA (Frankfort-mandibular plane angle) که افزایش معنی داری داشت (001/0 > p value).
در درمان بیماران کلاس I همراه با خارج کردن چهار پرمولر اول، تغییری در ارتفاع صورت رخ نداد، بنابراین درمان های ارتودنسی همراه با اکستراکشن دندان تاثیرات نامطلوب اسکلتی ایجاد نمی کند.